divendres, 22 de juny del 2007

Entrevista a Sara Aicart actual Campeona de España de Escalada en Bloque 2007

¿Quién es Sara Aicart? Como te ves, defínete?

Sara Aicart es una chica de 24 años que nació en Barcelona en 1983. Supongo que he tenido una vida un tanto ajetreada y con cambios muy bruscos, cosa que creo que me ha hecho madurar como persona, aunque no dejo de ser la cría que era cuando tenía 12 años cuando me lo permito.


Me gusta rodearme de las personas a las que quiero, ya que para mi son muy importantes. Trato de ser clara y directa, aunque a veces me cueste y en ocasiones me origine algún problema y me definiría como una chica femenina, inquieta, lógica y honesta; a veces soy impredecible incluso para mi misma y terriblemente optimista, cosa que me ha ayudado mucho.


¿Cómo y cuándo empezaste a escalar?

Empecé a escalar sobre los 16 años, hasta entonces había hecho montaña y alta montaña y un día me llevaron a escalar. Ese día lo pasé fatal, tenía un miedo terrible, más bien pánico quizás, pero descubrí lo que quería hacer: escalar. Empecé por vías clásicas facilitas hasta que descubrí la deportiva i poco a poco me fue atrayendo mas y mas.


¿Que te impulsó a pasar de la afición a la competición?

Básicamente fue el hecho de ponerme a entrenar con David Macià i que él me lo planteara. Era algo que me parecía alucinante pero creía que no estava al alcance de mis manos. Fue él quien me dió el impulso para que lo probara, es más el día en que me vió por primera vez entrenando en el plafón y a pesar de no ser capaz de dar más de 4 pasos seguidos, me dijo, completamente seguro de si mismo: Serás campeona de España!!! Por otro lado y no menos importante el apoyo incondicional de mis padres que me animaban en todo momento y corrían con todos los gastos, ya que por aquellos entonces la federación catalana no me ayudaba en nada para que pudiera competir. Nada de esto hubiera sido posible sin su constante ayuda.


¿Hace nada te has llevado el podium del Campeonato de España y de la Copa Catalana de bloque, te lo esperabas? ¿Que has sentido?

Para nada esperábamos ganar el Campeonato de España de bloque. Teníamos como objetivo de este año, colarnos en algún podium en las Competiciones Nacionales, pero de ahí, a ganar… En la zona de aislamiento, David me animaba diciendome que podíamos lograr una tercera posición; yo no las tenia todas conmigo, pero iba a intentarlo, a pesar de eso pensaba que una cuarta posición no estaría nada mal, teniendo en cuenta el alto nivel que había en la competición… Después de ganar me sentía aturdida, no podía creerme lo, y bueno, después me he sentido muy bien por que he visto cumplidas nuestras expectativas y esto me ha alentado para seguir entrenando aún más fuerte y mejor.


Con respecto a la Copa Catalana no estaba en nuestro calendario de entrenamientos, asistí a las pruebas para pasarmelo bien, me gusta competir, y me lo tomé como un entrenamiento más de cara a las Nacionales. En este caso, mi objetivo era hacer todos los bloques propuestos a vista y sí, en estas, esperaba ganar.


¿Que prefieres la escalada deportiva o el bloque? Roca o resina?

Bueno, hay un momento para cada cosa, y he pasado por todas las etapas, pero en este momento, tengo clarísimo que el bloque y la resina, aunque no descarto para nada la deportiva, sólo que ya vendrá…


¿Actualmente te entrenas con David Macià, has notado los resultados, son duros los entrenamientos? Respecto a como entrenabas antes, si lo hacías, ¿crees que te faltaba algo?

La primera vez que entré en un rocódromo fue en el de David, ni siquiera sabía lo que era y me impresionó al verlo por primera vez, yo por aquel entonces no debía hacer más de sexto grado.


La mejora técnica y física la noté a los pocos meses de empezar a entrenar. Los resultados en competición han tardado en salir a la luz pero ésta tardanza creo que ha sido debida a problemas personales que han influído en mi entrenamiento. Estos últimos años han estado muy influidos por la larga y dolorosa enfermedad de mi madre y posteriormente su muerte, que nos ha hecho cuestionarnos en varias ocasiones si seguir entrenando. Llevar adelante una situación así es muy complicado y difícil, y creo que en cierta manera el hecho de llevar un entrenamiento planificado con la consiguiente “obligación” de asistir me ayudó mucho en su momento a no venirme abajo. Está claro que entrenar es duro, a veces muy duro, pero eso varía según la motivación que tengas en cada momento; cuando estás muy motivado, por muy duro que sea el entrenamiento lo llevas bien, pero por el contrario, en épocas en las que estas poco motivado todo se te hace cuesta arriba.


¿Cómo ves el futuro para ti? ¿Te gustaría seguir compitiendo por mucho tiempo o tienes otros planes en mente?

No me gusta demasiado plantearme el futuro, creo que las cosas cambian de un día para otro y te echan los planes al traste, así que creo que mejor no hacer planes. Pero sí, si que me gustaría seguir compitiendo por un largo tiempo, ya que ahora creo que estoy justo al principio del comienzo, y que me queda mucho por entrenar y por escalar.


¿Cual es tu Escuela favorita? ¿Nómbranos la vía que más te ha hecho disfrutar?

Montserrat o Rodellar, no sé, son muy diferentes y las dos me gustan.

La vía que más me ha hecho disfrutar fue una vía larga que hice hace poco con Aniol,
se llama Ishi 100m y 7a+ y está en Montserrat sur, es preciosa.


¿Cuáles han sido tus logros más representativos en roca?

Pocos logros en roca... Por A o por B nunca encuentro el momento para escalar en roca.
He hecho un par de 8a y 7c a vista.


¿Algún proyecto en mente que no te deje dormir?

No hay nada que no me deje dormir!


¿A que escaladores/as admiras?

Bueno no me gusta mucho la palabra admirar, pero Edu y Berta han sido desde que entreno, mis referentes. Cuando empecé a escalar, podríamos decir que eran mis ídolos, pero ahora se han convertido simplemente en mis amigos. El haber convivido con ellos y sufrido en muchos momentos los entrenos juntos, ha hecho que dejasen de ser las estrellas de ahí arriba para ser las personas de aquí abajo, por cierto bellísimas personas.


¿Cuidas tu dieta en relación a tus entrenamientos?

Bueno, gracias a mi genética soy una persona muy delgada y no tengo que preocuparme por seguir ninguna dieta, simplemente como lo que me apetece y en la cantidad que me apetece, eso es una suerte! Solo si veo que subo de peso, elimino a mis queridos donuts de mi dieta y si veo que bajo de peso, los vuelvo a poner.


¿Patrocinadores?

Mi primer patrocinador fue una tienda de deportes en Granollers llamada: Illa Sports, apenas empezaba a escalar pero ellos apostaron por mi. A ciegas!! Luego entré en el equipo de vertical con Beal, Peltz y Mad Rock. Desde hace unos meses estoy también con Milò una marca de ropa polaca, muy chula por cierto!!!


¿Algún consejo para un entrenamiento de escalador principiante?

No se, que se divierta entrenando y que lo haga a gusto, que no quiere decir que no sufra…


¿Di las tres reglas de oro para subir de grado (si es que las tienes)?

Je je je!, hace meses que no salgo a la roca, eso mejor que lo diga alguien que escale!!


¿Qué otro deporte te gusta practicar? ¿Otros intereses?

Deporte? Uf ,no me gusta el deporte! Je je je. Me gusta la jardinería, la playa, ir de compras y conducir.


¿Dulce o salado para desayunar?

¡Buena pregunta! La verdad es que depende de la cena, si he cenado mucho suelo desayunar dulce y si he cenado poco salado. Pero esto tiene una explicación: si he cenado mucho por la mañana no tengo hambre i me tomo un te y una pasta. Y si he cenado poco, tengo hambre y me hago un bocadillo.


Muchas gracias guapísima!



contador de visitas
contador de visites

6 comentaris:

PGB ha dit...

Bona entrevista :)
Pensava que compaginaveu mes la roca i la resina pero veig que no :O
Se'm fa estrany :)

Adriana T ha dit...

A poc a poc i bona lletra, tot arribarà. :)

Anònim ha dit...

Felicitat Sara pels resultats obtinguts!!

Segur que quan et motivis amb roca i corda els vuitens van de cul...

;)

aleix

Sara Aicart ha dit...

Hola a tots, primer de tot, felicitar a la Adriana, vaig disfrutar molt fent la entrevista, en va fer recordar coses bones y d'altres tristes, i el recordar coses pasades ma ajudat a valorar més el present!
en relació al tema de la roca, es veritat, m'haig de posar les piles, pero d'ença que entreno i treballo (treballo tambe els diumenges), que sem fa complicat,a més tot el mes, que cada dissabte hi ha competició i disabte es l'unic dia que puc anar a trepar, a veure si em toca la loteria i deixo de treballar!!
un besito a tots!
i gracies!!

Adriana T ha dit...

Jaja! Merci Sara, jo tb m'ho vaig passar bé fent l'entrevista! i la veritat encara me n'alegra més saber que tú vas viatjar a través del temps mentres la feies!

Ja saps..el que penso! ánims i a blocar fort!

Anònim ha dit...

hola a tots i especialment a la Sara que es la meva cosina. es una molt bona entrevista. les respostes son molt llargues pero molt ben fet Ariadna. Segueix així amb aquest blog(i amb l'escalada la Sara)